انواع ریزش مو یا آلوپسی کدامند؟
در هر سنی، ریزش مو برای هر کسی نگران‌کننده است. نه تنها اعتماد به نفس شما را از بین می‌برد، بلکه به نوعی نشان‌دهنده نوعی کمبود در بدن شما نیز هست. سبک زندگی قرن بیست و یکم مسئول طاسی زودرس در بسیاری از افراد است.
دلایل زیادی برای ریزش مو در پوست سر شما وجود دارد. این مقاله سعی دارد تقریباً همه آنها را توضیح دهد.
- آلوپسی آندروژنیک
- تلوژن افلوویوم
- آناژن افلوویوم
- آلوپسی سیکاتریسیال
- آلوپسی آره‌آتا
- آلوپسی کششی
- تریکوتیلومانیا
آلوپسی آندروژنیک: این شایع‌ترین نوع ریزش مو است که هم در مردان و هم در زنان مشاهده می‌شود. دلایل آن بیشتر ژنتیکی است. این نوع مشکل ریزش مو را می‌توان با کمک دارو یا کاشت مو حل کرد. پس از دوران بلوغ، مردان ممکن است در هر زمانی شروع به از دست دادن موهای خود کنند و این روند می‌تواند سال‌ها یا حتی دهه‌ها ادامه یابد. این ریزش از بالای شقیقه‌ها شروع شده و به سمت بالا و کناره‌های سر پیش می‌رود و اغلب دایره‌ای از مو را در امتداد پایین پیشانی باقی می‌گذارد. این امر اغلب منجر به طاسی در مردان می‌شود و سپس آنها به دنبال درمان ریزش مو می‌گردند.
موهای زنان به تدریج در سراسر پوست سر نازک می‌شود، اما معمولاً در خط رویش مو این اتفاق نمی‌افتد. اگرچه ریزش مو می‌تواند در هر لحظه پس از بلوغ شروع شود، بسیاری از زنان این نوع ریزش را به عنوان بخشی طبیعی از پیری تجربه می‌کنند. اگرچه طاسی می‌تواند گاهی اوقات نتیجه ریزش موی الگوی زنانه باشد، اما به ندرت این اتفاق می‌افتد. دلیل ریزش مو در زنان نیز ژنتیک است.
تلوژن افلوویوم: زمانی که تعداد زیادی از تارهای مو روی سر وارد فاز تلوژن یا فاز استراحت چرخه رشد مو می‌شوند اما فاز رشد بعدی آغاز نمی‌شود، وضعیتی که به عنوان تلوژن افلوویوم شناخته می‌شود، رخ می‌دهد. بدون رشد موی جدید، این امر منجر به ریزش گسترده موی سر می‌شود.
حتی در حالی که ممکن است روزانه ۳۰۰ تا ۵۰۰ تار مو از دست بدهید و موهای شما نازک به نظر برسد، به ویژه در بالای سر و شقیقه‌ها، تلوژن افلوویوم معمولاً منجر به طاسی کامل نمی‌شود.
این نوع ریزش مو معمولاً در اثر یک بیماری، مانند اختلال تیروئید، زایمان، درمان، یا تب ایجاد می‌شود. تلوژن افلوویوم همچنین می‌تواند در اثر کمبود برخی ویتامین‌ها، مواد معدنی یا داروها، مانند رقیق‌کننده خون وارفارین یا داروی آکنه ایزوترتینوئین، ایجاد شود. کم‌خونی یک دلیل رایج برای ریزش مو در زنان است. این نوع ریزش مو همچنین می‌تواند پس از شروع یا قطع قرص‌های ضد بارداری خوراکی (قرص‌های کنترل بارداری) رخ دهد.
آناژن افلوویوم: ریزش موی سریع ناشی از درمان‌های پزشکی مانند شیمی‌درمانی به عنوان آناژن افلوویوم شناخته می‌شود. این داروهای قوی و سریع‌الاثر سلول‌های سرطانی را از بین می‌برند، با این حال، ممکن است رشد فولیکول‌های مو را در پوست سر و سایر نواحی بدن نیز متوقف کنند. موها اغلب پس از پایان درمان به طور طبیعی دوباره رشد می‌کنند.
آلوپسی سیکاتریسیال: آلوپسی اسکارینگ، که به عنوان آلوپسی سیکاتریسیال نیز توصیف می‌شود، نوعی نادر از ریزش مو است که در آن پس از تخریب فولیکول‌های مو توسط التهاب، بافت اسکار به جای آن رشد می‌کند. وقتی بافت اسکار تشکیل شد، مو دوباره رشد نمی‌کند.
ریزش مو ممکن است به تدریج شروع شود به طوری که هیچ علامتی وجود نداشته باشد، یا ممکن است ناگهانی اتفاق بیفتد. خارش شدید، تورم و زخم‌هایی روی سر که ممکن است شبیه بثورات پوستی باشند، از دیگر علائم هستند. هم مردان و هم زنان می‌توانند در هر سنی دچار این نوع ریزش مو شوند.
بسته به نوع آلوپسی اسکارینگ که علائم شما را ایجاد می‌کند، ممکن است به درمان نیاز داشته باشید.
آلوپسی آره‌آتا: به دلیل ماهیت خودایمنی آلوپسی آره‌آتا، سیستم ایمنی بدن به بافت‌های طبیعی، از جمله سلول‌های مو، حمله می‌کند. این امر مانع از رویش موی جدید شده و منجر به ریزش مو می‌شود.
ریزش مو می‌تواند به سرعت و بدون هشدار با این بیماری شروع شود، که می‌تواند هم بزرگسالان و هم کودکان را تحت تأثیر قرار دهد. معمولاً ریزش موی سر در نقاط کوچک و بدون درد رخ می‌دهد. ممکن است مو در سایر نواحی بدن، مانند ابروها و مژه‌ها نیز بریزد. آلوپسی توتالیس، یا ریزش کامل مو، می‌تواند در نتیجه این وضعیت به مرور زمان ایجاد شود.
آلوپسی کششی: برخی مدل‌های مو، مانند بافت‌های محکم و دم اسبی، مو را به قدری محکم از پوست سر می‌کشند که فولیکول‌های مو شکسته شده و می‌ریزند. در آلوپسی کششی، مدل مو تغییر نمی‌کند اما همچنان طاسی توسط بیماران مشاهده می‌شود. معمولاً مو پس از تغییر مدل موی شما دوباره رشد می‌کند.
تریکوتیلومانیا: افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا به سختی می‌توانند از کندن موهای خود دست بردارند. در نتیجه، پوست سر یا سایر قسمت‌های بدن دچار ریزش مو می‌شوند. اگر این عادت متوقف شود، مو اغلب دوباره رشد می‌کند، اما اگر کندن مو برای مدت طولانی ادامه یابد، ریزش مو ممکن است دائمی شود.
بهترین روش درمانی برای این مشکل ممکن است مشاوره باشد، که می‌تواند شامل بحث در مورد دلایل استرس و تمایل به کندن موهای خود با یک مشاور باشد.
